Leonardo da Vinci; ''Son Akşam Yemeği'' isimli resmini yapmayı düşündüğünde büyük bir güçlükle karşılaştı… İyi''yi İsa''nın bedeninde, Kötü''yü de İsa''nın arkadaşı olan ve son akşam yemeğinde ona ihanet etmeye karar veren Yahuda''nın bedeninde tasvir etmek zorundaydı…

Resmi yarım bırakarak bu iki kişiye model olarak kullanabileceği birilerini aramaya başladı. Bir gün bir koronun verdiği konser sırasında, korodakilerden birinin İsa tasvirine çok uyduğunu fark etti. Onu poz vermesi için atölyesine davet etti. Ondan esinlenerek, sayısız taslak ve eskiz çizdi. Aradan 3 yıl geçti. "Son Akşam Yemeği" neredeyse tamamlanmıştı, ancak Leonardo da Vinci henüz Yahuda için kullanacağı modeli bulamamıştı….

Leonardo''nun çalıştığı kilisenin kardinali, resmi bir an önce bitirmesi için ressamı sıkıştırmaya başladı. Günlerce aradıktan sonra Leonardo; vaktinden önce yaşlanmış genç bir adam buldu. Yırtık pırtık kıyafetler içindeki bu adam sarhoşluktan kendinden geçmiş bir durumda kaldırım kenarına yığılmış, duruyordu.

Leonardo; yardımcılarına adamı güçlükle de olsa kiliseye taşımalarını söyledi. Çünkü artık taslak çizecek zamanı iyice daralmıştı. Kiliseye varınca yardımcılar adamı zar zor ayağa diktiler. Zavallı adam, başına neler geldiğini anlamaya çalışıyordu. Leonardo adamın yüzünde görülen inançsızlığı, günahı, bencilliği resme geçirmekte gecikmedi.

Leonardo işini bitirdiğinde, o zamana kadar sarhoşluğun etkisinden kurtulmuş olan berduş; gözlerini açtı ve bu harika duvar resmini gördü. Şaşkınlık ve hüzün dolu bir sesle şöyle dedi: "Ben bu resmi daha önceden gördüm!"

Leonardo da Vinci de şaşırmıştı "Bu resmi ne zaman gördün?" diye sordu.

"Üç yıl önce" dedi adam… "Elimde avucumda olanı kaybetmeden önce… O sıralarda bir koroda şarkı söylüyordum. Pek çok hayalim vardı. Bir ressam beni İsa''nın yüzü için modellik yapmak üzere davet etmişti. İşte o zaman gördüm." Bu sözler üzerine Leonardo da Vinci, elinden fırçasını düşürdü. "Demek ki güzelle çirkin, iyi ile kötü, doğru ile eğri iç içeymiş" diyebildi.